“ We hebben elk van ons welzijnsteams samengesteld en de methodes van collectieve intelligentie toegepast. Bij de eerste meetings was ik nerveus. Ik had mezelf onder druk gezet en ik dacht dat ik alles in goede banen moest leiden. In de loop van de meetings heb ik echter begrepen dat de technieken van collectieve intelligentie veel druk wegnamen en ervoor zorgden dat de meetings soepeler verliepen.
In het team hebben we samen een kader vastgelegd: respect, welwillendheid, niemand onderbreken, vertrouwelijkheid, geen gsm,…
In de loop van de meetings is onze manier van vergaderen ook steeds meer volwassen geworden. We aanvaarden dat we niet altijd dezelfde mening hebben over een thema maar kunnen dat zonder agressiviteit onder woorden brengen. En de kers op de taart: we hebben allemaal meer en meer verantwoordelijkheden gekregen. De rollen werden verdeeld, de teamverantwoordelijke is niet de persoon die de meeting leidt, iemand waakt erover dat we de timing van de orde van de dag respecteren, de teamleden nemen initiatieven buiten de meetings.
‘Voor ons werkt het, maar ik zie niet hoe onze managers, bepaalde van mijn collega’s of de vakbondsvergaderingen die methodes zullen aanvaarden.’ Die vrees hadden we allemaal, de welzijnscoördinatoren en -teams. ”